Miel & Eline | Atelier Vens Vanbelle

Miel and Eline bought Irene's house with accompanying pub and stable. Not long before, this house was a weekly stop for a handful of farmers from a village outside Ghent.
On Thursday mornings at five o'clock there was the weekly cattle market, so every Wednesday evening the cows were unloaded here and escorted to the stable behind the house. Afterwards, the former resident Irene served some beers in the café on the street side, just like in about twenty other so-called slaughterhouse cafés in what was considered one of the roughest neighborhoods in Ghent thirty years ago. Today this district is a popular neighborhood with only a few vague memories of the past.

The house itself was in poor condition and the layout was impractical. A renovation would be so drastic that it was decided to rebuild. One of the challenges was to preserve the former atmosphere of the stable and to link it to the house together with the intermediate garden. The beam structure of the roof of the stable is impressive and at the same time feels very familiar, which is why it was decided to extend this feeling to the house.

By copying the old oak beams from the stable to the new house on the street side, few people realize this is a new construction and not a renovation. The front and rear facades were deliberately designed to be neutral or even restrained, and the interior also opted for a modest yet surprising interior.

The house feels lived-in, but at the same time translates all the wishes of the residents: from floor heating with a geothermal heat pump to a double shower head, a cat flap and even a socket for the Christmas lights in the right place.

In order not to have to provide all the living spaces on the ground floor, but also because of orientation and light, the house was constructed with split levels. In this way, the building volume could be kept more compact to maximize the garden, and sunlight can penetrate through the front facade to the very back of the house.

There are eight half-storeys from the front door to the mezzanine in the children's rooms. The staircase in the middle of the house, surrounded by oak beams as a wink to the stable, connects all split levels and provides a beautiful spatial experience and maximum views. Wherever you stand, you always see a window and feel the sunlight. This makes the house feel very light and spacious, and the residents can maintain contact with each other from every floor.

Although the stairs and beam structure are very present, the choice of color and materials provides the desired tranquility. On each floor you get a repetition of the same materials: oak, steel, (poly)concrete, loam and stainless steel.

The work area in the kitchen is one step up, so you can sit at the bar as you once did at Irene's, and you can cook with a view of the garden and the old stable at the back of the plot.

This stable was a very dark building, but by removing part of the floors and replacing the old roof covering with transparent corrugated sheets, light now enters generously and the beautiful beam structure creates a fascinating shadowplay. The space feels like a logical extension of the garden, and is divided into a seating area and a workspace where Miel maintains his motorcycles. A staircase takes you to a platform where you can sunbathe under a sliding conservatory window.

A brown polished concrete floor was placed in both the house and the stable, and the garden path with the same floor connects both entities. The garden in between is spacious and quiet, which is a rare and special quality at this location in a densely populated neighborhood and so close to the Ghent ring road. A mix of evergreen climbing plants, shrubs and trees grows here with a distinct leaf structure that will make the city walls disappear into the background year after year.

Photography: Tim Van de Velde, www.tvdv.be

[DUTCH]

Miel en Eline kochten Irenes woning met bijhorend café en stal. Niet zo lang geleden was deze woning een wekelijkse stop voor een handvol boeren uit een dorp buiten Gent.

Op donderdagochtend om vijf uur was er de wekelijkse veemarkt en dus werden hier elke woensdagavond de koeien uitgeladen en begeleid naar de stal achter de woning. Nadien schonk de toenmalige bewoonster Irene de pintjes vol in het café aan de straatzijde, net zoals in een twintigtal andere zogenaamde slachthuiscafeetjes in wat dertig jaar geleden gold als een van de ruigste buurten van Gent. Vandaag is deze wijk een gegeerde buurt met nog slechts enkele vage herinneringen aan het verleden.

De woning zelf was in een slechte staat en de indeling was onpraktisch. Een verbouwing zou dermate ingrijpend zijn dat er werd beslist om voor een herbouw te gaan. Eén van de uitdagingen hierbij was de voormalige sfeer van de stal te behouden en deze samen met de tussenliggende tuin te linken aan de woning. De balkenstructuur van het dak van de stal is indrukwekkend en voelt tegelijk erg vertrouwd aan, daarom werd ervoor gekozen dit gevoel door te trekken naar de woning.

Door de oude eiken balken van de stal te kopiëren naar de nieuwe woning aan de straatzijde hebben weinigen door dat dit een nieuwbouw is en geen renovatie. De voor- en achtergevel werden bewust neutraal of zelfs terughoudend ontworpen, en ook binnenin werd gekozen voor een verrassend maar ook ingetogen interieur.

Het huis voelt doorleefd maar vertaalt tegelijk alle wensen van de bewoners, van vloerverwarming met geothermische warmtepomp tot een dubbele douchekop, een kattenluik en zelfs een stopcontact voor de kerstverlichting op de juiste plaats.

Om de leefruimtes niet allemaal op het gelijkvloers te moeten voorzien, maar ook in functie van de oriëntatie en de lichtinval, werd de woning opgebouwd uit split-levels. Zo kon het bouwvolume compacter gehouden worden ten voordele van de tuin en kan het zonlicht via de voorgevel tot achteraan in de woning doordringen.

Van aan de voordeur tot op de mezzanine in de kinderkamers zijn er acht halve verdiepen. De trap in het midden van de woning, omgeven door de eiken balken als knipoog naar de stal, verbindt alle split-levels en zorgt voor een mooie ruimtelijke ervaring en maximale doorzichten. Waar je ook staat, je ziet altijd een raam en voelt altijd het zonlicht. Daardoor voelt het huis erg licht en ruim, en kunnen de bewoners vanop elk verdiep contact blijven houden met mekaar.

Hoewel de trappen en de balkenstructuur erg aanwezig zijn zorgt de kleur- en materiaalkeuze voor de gewenste rust. Op elk verdiep krijg je een herhaling van dezelfde materialen: eik, staal, (poly)beton, leem en inox.

In de leefkeuken werd het werkgedeelte opgehoogd waardoor je gezellig aan de bar zit zoals ooit bij Irene, en je kan er staan koken met zicht op de tuin en de oude stal. 

Deze stal was een heel donker gebouw. Door een deel van de vloeren te verwijderen en de oude dakbedekking te vervangen door transparante golfplaten valt het licht nu royaal naar binnen en zorgt de schitterende balkenstructuur voor een boeiend  schaduwspel. De ruimte voelt aan als een logisch verlengde van de tuin, en is verdeeld in een zithoek en een werkruimte waar Miel aan zijn moto’s sleutelt. Een trap brengt je naar een platform waar je achter het openschuifbaar serreraam kan zonnen.

Zowel in de woning als in de stal werd een bruine gepolierde betonvloer geplaatst, en het tuinpad in dezelfde vloer verbindt beide entiteiten. Tussenin ligt de tuin, ruim en rustig, wat op deze plek in een dichtbevolkte wijk en zo vlakbij de ring van Gent een bijzonder cadeau is. Hier groeit een mix van wintergroene klimplanten, heesters en bomen met een uitgesproken bladstructuur dat jaar na jaar de stadsmuren op de achtergrond zal doen verdwijnen.